Het corona virus grijpt om zich heen en we beginnen te merken dat dit geen griepje is dat wel even overwaait. We are in it for the long run. Wat het precies gaat betekenen voor werkend Nederland blijft koffiedik kijken, want de situatie verandert met het uur. Je ziet het op de beurzen, in het nieuws en in de kranten. We leven en werken nog in grote onzekerheid. De afgelopen dagen lijkt er een beetje duidelijkheid te komen. De speech van Mark Rutte was verhelderend en de persconferentie van ministers Wiebes, Hoekstra en Koolmees gaf zicht op wat bedrijven kunnen verwachten. Het maatregelenpakket van de overheid begint vorm te krijgen en dat biedt hoop voor velen.
WK finale
Afgelopen zondag zat ik met een bevriende horecaondernemer ergens te lunchen (toen mochten we nog). Hij maakte zich grote zorgen. In januari drie jongens in vaste dienst genomen, recent zijn mede-eigenaars uitgekocht en voorraadkasten vol mooie producten. De perfecte storm van pech. In deze situatie sluiten zou killing zijn en hij zag zijn goedlopende zaak in vlammen opgaan. Gisteren sprak ik hem weer. Hij had dinsdag naar het nieuws gekeken alsof het de WK finale van 2010 was. Nagelbijten, maar gelukkig deden Iniesta en Casillas dit keer niet mee. Met kippenvel hoorde hij dat de overheid er voor hem zou zijn. Met het handgeld voor horecaondernemers en de Noodmaatregel Overbrugging voor Werkbehoud lijkt zijn bedrijf gered. De kroegen zijn dicht, dus we hebben het gevierd met een fietstochtje door het bos.
Zoveel mensen, zoveel wensen
Tijdens een dagje thuiswerken met mijn vriendin, die in het corona crisisteam van haar gehandicaptenzorg organisatie zit, kreeg ik praktijkles in wat er op mensen in de frontlinie afkomt. Hoe houden we voldoende medewerkers op de groep? Hoe gaan we besmettingen tegen? Hoe houden we het leuk voor cliënten in geïsoleerde woningen? Wat heb ik een respect hiervoor! Om cliënten te beschermen is besloten om contact met mensen van buiten de organisatie te beperken tot een minimum. Gevolg: een gigantische klachtenregen. De één vindt het niet kunnen dat ze niet op bezoek mogen komen en eist verandering, terwijl de ander vindt dat de organisatie al veel eerder de deuren volledig had moeten sluiten voor bezoekers. Zoveel mensen, zoveel wensen, en probeer die allemaal maar eens blij te maken.
Puzzelen
Naarmate ik meer hoor en lees, besef ik me dat er nog geen perfecte oplossingen zijn op dit moment. Je probeert een puzzel te leggen, maar je hebt nog niet alle stukjes. Bij de MonitorGroep werken we daarom gewoon door aan het voorbereiden van onze onderzoeken, vanuit huis. Samen met onze klanten kijken we naar geschikte meetmomenten, want aandacht voor werkgeluk, samenwerking en duurzame inzetbaarheid is ook in deze tijden belangrijk. Misschien wel extra belangrijk. We zijn ons bewust van de uitdagingen waar organisaties nu mee zitten en dat prioriteiten snel kunnen veranderen. Daarom zorgen we dat we snel kunnen schakelen en ontzorgen wij onze klanten zoveel mogelijk, zodat zij zich kunnen focussen op hun bedrijfsvoering en het managen van de corona maatregelen.
Een mooi land
De eerste corona week leert dat we leven in een prachtig land waar we, wanneer het nodig is, er voor elkaar zijn. Waar we met creatieve oplossingen voor plotselinge problemen komen. En dat we heel erg van WC papier houden. Rutger Bregman schreef al dat de meeste mensen deugen. Mooi om dat nu in de praktijk te zien. Impopulaire maatregelen zijn niet leuk, maar wel nodig. Al accepteert niet iedereen ze even makkelijk. En dat puzzelen, volgens Eric Scherder is dat in tijden van quarantaine helemaal geen gek idee.
Blijf gezond!
